Τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερες μικροζυθοποιίες ξεφυτρώνουν στη χώρα. Αρκετές από αυτές, έχουν μπει πολύ δυναμικά στην αγορά του εσωτερικού αλλά και του εξωτερικού, αποδεικνύοντας ότι το οχυρό των τρανταχτών ονομάτων της παγκόσμιας βιομηχανίας της μπίρας δεν είναι και τόσο απόρθητο.
Από τη Ρόδο και τη Χίο μέχρι τη Θεσσαλονίκη και την Κέρκυρα, τα μικρά ζυθοποιεία δίνουν τη μάχη τους στην Ελλάδα της κρίσης και
του ιδιαίτερα δύσκολου επιχειρείν. Από τη νέα τάση για ποιοτικά προϊόντα που παράγονται τοπικά και από μικρές επιχειρήσεις, η Ήπειρος δεν λείπει. Στον κόσμο της παραγωγής μπίρας, έχουν μπει και η Άρτα και τα Γιάννενα.
Στα Γιάννενα, εδώ και 15 μήνες, έχει δημιουργηθεί η «Ζυθοποιία Ηπείρου», με έδρα το Ροδοτόπι,η οποία μόλις πρόσφατα ξεκίνησε να διαθέτει το προϊόν της στην αγορά. Μια απαστερίωτη μπίρα, αφροζύμωτη Ale, εμφιαλωμένη και με ωρίμανση εντός της φιάλης, η «Στάλα», προσπαθεί να κερδίσει μια θέση στην αγορά. Την μπίρα αυτή φτιάχνουν τρεις νέοι άνθρωποι. Η Άννυ Ζώη, ηθοποιός στο επάγγελμα, ο Σάκης Δόσης, πληροφορικάριος, και ο Αλέξανδρος Ντάφλος, χημικός μηχανικός, ένωσαν τις δυνάμεις τους και τις ιδέες τους, έμαθαν, έψαξαν, μελέτησαν, πειραματίστηκαν πολύ και τελικά δημιούργησαν.
Οι πρώτοι πειραματισμοί ξεκίνησαν το 2010, με τον Σάκη Δόση να βάζει τον σπόρο της ιδέας. «Η παραγωγή μιας μπίρας δεν αποτελεί μυστικό του κράτους. Αρκεί να έχεις το μεράκι και την όρεξη. Βάζεις και τις δικές σου ιδέες και συνεχίζεις» λέει στον «Τύπο» η Άννυ Ζώη. Οι πειραματισμοί κάποια στιγμή έφεραν αποτέλεσμα. Το 2014, με αφορμή ένα χρηματοδοτικό πρόγραμμα του Εθνικού Στρατηγικού Πλαισίου Αναφοράς (ΕΣΠΑ), πάρθηκε η μεγάλη απόφαση: Ένα κτίριο στο Ροδοτόπι και το εργαστήριο στήθηκε. Αρκετός καιρός χρειάστηκε βέβαια για τις γραφειοκρατικές υποθέσεις.
Γιατί μπίρα Αle; «Απλώς δεν υπήρχε λόγος να βγει μια ακόμα lager» είναι η απάντησή της. Αυτή τη στιγμή η εταιρία διανέμει την μπίρα της σε καταστήματα των Ιωαννίνων, ενώ ήδη προχωρά συνεργασία με χονδρέμπορο για διάθεση του προϊόντος σε Αθήνα και Αιγαίο. Το ζυθοποιείο έχει τη μέγιστη δυνατότητα να παράξει 13.000 φιάλες τον μήνα.
Αναμφίβολα, η κατάσταση για τις μικρές ζυθοποιίες δεν είναι εύκολη, ιδίως από τη στιγμή που προπληρώνουν ΦΠΑ και ειδικό φόρο κατανάλωσης ανεξαρτήτως των πωλήσεων. Ένας άλλος παράγοντας είναι η τιμή της«μικρής» μπίρας. «Η κουλτούρα του μικρού παραγωγού είναι διαφορετική. Δεν γίνεται να αγοράσεις ένα έπιπλο από έναν ξυλουργό στην ίδια τιμή από ό,τι θα το αγόραζες από ένα πολυκατάστημα. Η ποιότητα είναι διαφορετική» τονίζει. Η ίδια πάντως είναι αισιόδοξη και εκτιμά ότι υπάρχει αλλαγή στη συμπεριφορά των καταναλωτών λόγω της κρίσης. «Νομίζω ότι ο κόσμος πια είναι πιο προσεκτικός σε ό,τι αγοράζει. Θέλει πιο ποιοτικά πράγματα και προϊόντα. Κάποιος δεν σκέφτεται πια ότι θα βγει έξω και θα πιει πέντε έξι μπίρες, αλλά ότι θα βγει να πιει μία δύο μπίρες και ας την πληρώσει λίγο παραπάνω, αρκεί να είναι καλή» μας λέει.
Και κάπως έτσι, ξεκίνησε το ταξίδι για τη γιαννιώτικη μπίρα... ΠΗΓΗ https://typos-i.gr/article/mpira-apo-ton-topo-soy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου