του Χρήστου Αυγουλά. Ομότιμος Καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών
Η ανάκαμψη της ελληνικής γεωργίας είναι εγχείρημα πολύπλοκο. Και ιδιαίτερα δύσκολο. Αν ήταν εύκολο θα είχε γίνει προ πολλού. Περνά από πολλούς δρόμους. Ένας, βασικός, είναι η μείωση του κόστους παραγωγής, η
μείωση του κόστους των εισροών.
Εδώ και δεκαετίες στην ελληνική γεωργία συμβαίνει ότι και στα μεγάλα καταστήματα τροφίμων (super markets) στη χώρα μας. Οι τιμές των εισροών (λιπάσματα, καύσιμα, λιπαντικά, φυτοπροστατευτικά προϊόντα) είναι σημαντικά υψηλότερες από τις αντίστοιχες τιμές στα άλλα Κράτη – Μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Χρόνια πολλά πίσω αλλά και σήμερα ο έλληνας παραγωγός, ο έλληνας γεωργός και κτηνοτρόφος, προμηθεύεται τους συντελεστές της παραγωγής σε τιμές δυσανάλογα υψηλές σε σχέση με τις τιμές των ομοειδών συντελεστών στις άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και είναι ευνόητο ότι το στοιχείο αυτό μαζί με όλα τα άλλα (μικρός και πολυτεμαχισμένος κλήρος, ορεινές και νησιωτικές περιοχές, μεγάλη ηλικία των αγροτών κ.ά.) υποβιβάζουν ακόμα περισσότερο την ήδη χαμηλή ανταγωνιστικότητα της ελληνικής γεωργίας, καθιστώντας τα αγροτικά μας προϊόντα ακριβά και για την εσωτερική αγορά αλλά και για τις αγορές του εξωτερικού. Το γεγονός αυτό έχει σαν αποτέλεσμα να διακυβεύεται η βιωσιμότητα πολλών γεωργικών εκμεταλλεύσεων, που σε περιόδους παρατεταμένης οικονομικής κρίσεως, όπως αυτή που βιώνουμε, απειλεί να αυξήσει την ανεργία και να αποθαρρύνει πολλούς νέους ανθρώπους να ασχοληθούν ενεργά με την πρωτογενή παραγωγή.
Η πολιτεία οφείλει να ασχοληθεί σοβαρά με τους συντελεστές που διαμορφώνουν το κόστος παραγωγής και να λάβει όλα εκείνα τα αναγκαία μέτρα για τον εξορθολογισμό των τιμών και την εναρμόνισή τους με τις τιμές που ισχύουν στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Με ποια λογική άραγε καλείται ο έλληνας παραγωγός σιτηρών π.χ. να ανταγωνισθεί τον Άγγλο ή το Γερμανό παραγωγό όταν έχει πολύ μικρότερο γεωργικό κλήρο, όταν έχει πολύ μικρότερες μέσες στρεμματικές αποδόσεις λόγω ξηροθερμικού κλίματος και όταν είναι υποχρεωμένος να πληρώσει τα λιπάσματα, τα φυτοφάρμακα και τα καύσιμα σε πολύ υψηλότερες τιμές από ότι εκείνοι; Πώς θα επιβιώσει εντέλει ο έλληνας γεωργός και κτηνοτρόφος όταν το εισόδημά του εξανεμίζεται από το υψηλό κόστος παραγωγής;
Για να αναστραφεί η χρόνια και ζοφερή αυτή πραγματικότητα η πολιτεία οφείλει να στηρίξει τον έλληνα παραγωγό με σειρά μέτρων, μερικά από τα οποία απαριθμούνται στη συνέχεια:
α) Επανακοστολόγηση των φυτοπροστατευτικών ουσιών και μείωση των τιμών τους, όπως ακριβώς συμβαίνει με τα ανθρώπινα φάρμακα. Επανεξέταση των περιθωρίων και των ποσοστών κέρδους των εταιριών που παράγουν τα φυτοφάρμακα. Το ίδιο ακριβώς πρέπει να ισχύσει και για τα λιπάσματα.
β) Μείωση της τιμής των καυσίμων που προμηθεύονται οι αγρότες και προορίζονται για γεωργική χρήση. Δεν μπορεί να σταθεί στα πόδια της η ελληνική γεωργία, όταν ο γεωργός και ο κτηνοτρόφος πληρώνουν ακριβό πετρέλαιο.
γ) Ενίσχυση της ρευστότητας στο γεωργικό χώρο. Οι τράπεζες πρέπει να χρηματοδοτήσουν ξανά τη γεωργική παραγωγή και να ξεπαγώσουν τα χαμηλότοκα καλλιεργητικά δάνεια, γιατί ήδη επεκτείνεται η καλλιέργεια φυτικών ειδών με χαμηλές εισροές (π.χ. σιτάρι, κριθάρι, βίκος) εις βάρος φυτικών ειδών εντάσεως εισροών (βαμβάκι, αραβόσιτος κ.ά.).
δ) Καταβολή των επιδοτήσεων τις πρώτες ημέρες της επιτρεπόμενης περιόδου.Μηδενική καθυστέρηση στην καταβολή των πάσης φύσεως παροχών προς τους αγρότες (αποζημιώσεις, συνδεδεμένες ενισχύσεις, ειδικά καθεστώτα κ.ά.).
ε) Ένταξη των αγροτών σε προγράμματα ολοκληρωμένης διαχείρισης, προγράμματα βιολογικής γεωργίας κ.ά.
στ) Έγκαιρη καταβολή των συντάξεων και των κοινωνικών παροχών, όσων έχουν απομείνει.ΠΗΓΗhttp://www.ellinikigeorgia.gr/kostos-paragogis-georgikon-proionton-ena-xiliogrammeno-senario/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου