Αρωματικά & Φαρμακευτικά φυτά 2018: Ο αναξιοποίητος θησαυρός της Ελλάδας

Η συλλογή αυτοφυών βοτάνων με φαρμακολογική δράση είναι μια δραστηριότητα συνυφασμένη με την ελληνική ύπαιθρο και την παράδοση στο βάθος των αιώνων. Μάλιστα, η φύση έχει σταθεί ιδιαίτερα γενναιόδωρη στον τόπο μας, χαρίζοντάς του μια πλούσια γκάμα από αρωματικά και φαρμακευτικά φυτά. Ωστόσο, η καλλιέργειά τους για συστηματική εμπορία, που συνδέεται με τη μεταποίησή της σε μεγαλύτερη κλίμακα, είναι κάτι σχετικά

καινούργιο για τον εγχώριο πρωτογενή τομέα και, όπως παρατηρούν οι γνώστες του κλάδου, με χρονική υστέρηση σε σχέση με άλλες χώρες. Την ίδια στιγμή, φαίνεται να περιορίζεται σε έναν πολύ μικρό αριθμό σε σχέση με το εύρος εμβληματικών ενδημικών φυτών, για λόγους τους οποίους η «Ύπαιθρος Χώρα» συζήτησε με εκπροσώπους μεταποιητικών επιχειρήσεων.

Σε κάθε περίπτωση, σημειώνουν ότι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντός τους είναι η ανάπτυξη της καλλιέργειας ελληνικών ΑΦΦ και εξηγούν τις προϋποθέσεις υπό τις οποίες η «στροφή» προς αυτόν τον κλάδο μπορεί να έχει προοπτικές.

Για τη δυναμική και τις δυνατότητες αξιοποίησης του «θησαυρού» των ΑΦΦ της ελληνικής χλωρίδας κάνει λόγο στο άρθρο του, που δημοσιεύει η «Ύπαιθρος Χώρα», ο Μόσχος Πολυσίου, ομότιμος καθηγητής του Γεωπονικού Πανεπιστημίου Αθηνών και επί σειρά ετών ειδικός στα θέματα των αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών.

13 είδη αρωματικών φυτών που θα ανατάξουν τον τομέα

Τα τελευταία χρόνια, κατηγορίες διαφόρων καταναλωτικών προϊόντων, βασισμένων σε Αρωματικά και Φαρμακευτικά Φυτά (ΑΦΦ), κυκλοφορούν ευρέως με διάφορες ονομασίες οι οποίες είναιβοτανικά τσάγια και ροφήματα, διαιτητικά συμπληρώματα, λειτουργικά τρόφιμα, ομοιοπαθητικά φάρμακα, διατροφικά φαρμακευτικά, φυτικά φάρμακα, βοτανικά φάρμακα, αρωματοθεραπευτικά έλαια.

Είναι γνωστό ότι, στη χώρα μας, τα αυτοφυή ΑΦΦ έχουν χρησιμοποιηθεί και έχουν γίνει αντικείμενο εμπορίου από την αρχαιότητα. Η ελληνική χλωρίδα περιλαμβάνει έναν πολύ σημαντικό αριθμό ειδών με κυριότερα τη ρίγανη, το θυμάρι, το θρούμπι, το φασκόμηλο, το γλυκάνισο, το μάραθο (μαραθόσπορος), το χαμομήλι, τη δάφνη, τη μέντα, τον δυόσμο, το φλισκούνι, τη λεβάντα, το μελισσόχορτο και τέλος τα μοναδικά και πολύ γνωστά τοπικά προϊόντα κάποιων περιοχών της Ελλάδας όπως τη μαστίχα της Χίου, τον κρόκο της Κοζάνης, το δίκταμο της Κρήτης και το τσάι του βουνού της Βρύναινας (Ν. Μαγνησίας).

Οι προσπάθειες των τελευταίων ετών έδειξαν ότι τα παραπάνω ΑΦΦ μπορούν να αποτελέσουν τις νέες δυναμικές και πολλά υποσχόμενες εναλλακτικές καλλιέργειες. Προϋπόθεση σε αυτό ήταν και παραμένει η πολύ καλή οργάνωση και γνώση των τεχνικών, από την καλλιέργεια μέχρι τη μεταποίηση και εμπορία των επώνυμων προϊόντων, από τους ίδιους τους παραγωγούς.

Η χρησιμοποίηση του καλύτερου γενετικού υλικού, κατά προτίμηση εγχώριου, σε συνδυασμό με τον βιολογικό τρόπο καλλιέργειας, φαίνεται επίσης να αποτελούν τα βασικά πλεονεκτήματα των ελληνικών ΑΦΦ στη διεθνή αγορά.

Το ξηροθερμικό κλίμα, καθώς και η πολύ καλή σύσταση του εδάφους των περισσοτέρων ημιορεινών και πεδινών περιοχών σε όλη σχεδόν την ελληνική επικράτεια, συμπληρώνουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για προϊόντα με μεγάλες στρεμματικές αποδόσεις και υψηλών ποιοτικών και ποσοτικών προδιαγραφών.

Όλες οι εργασίες παραγωγής και μεταποίησης των ΑΦΦ πρέπει να γίνονται σύμφωνα με έναν Οδηγό Ορθής Αγροτικής Πρακτικής (GAP). Ειδικά για τις εξαγωγές των προϊόντων ΑΦΦ, η κάθε παρτίδα απαιτείται να συνοδεύεται, εκτός από το πρωτόκολλο απεντόμωσης για την ξηρή δρόγη, και από την πλήρη χημική και μικροβιολογική ανάλυση.

Παρά την οικονομική κρίση των τελευταίων ετών, οι κυριότερες εισαγωγικές ευρωπαϊκές χώρες ΑΦΦ όπως οι Γερμανία, Γαλλία, Αγγλία, Ελβετία και Ιταλία, αναζητούν έντονα τα ελληνικά βιολογικά προϊόντα και προσφέρουν πολύ ικανοποιητικές τιμές. Έτσι, οι τιμές χονδρικής πώλησης για την ξηρή δρόγη κυμαίνονται από 5 μέχρι και 10 ευρώ το κιλό. Με αποδόσεις από 100 Kg/στρέμμα μέχρι 400 Kg/στρέμμα ξηρής δρόγης, ανάλογα με το είδος και το μέρος του φυτού, παρατηρούμε ότι οι μεικτές στρεμματικές απολαβές ανέρχονται από 960 (ρίγανη, τσάι του βουνού ) έως και 4.000 ευρώ (μελισσόχορτο) ( Πίνακας 1).

Αν λάβουμε υπόψη ότι εκτός από την εγκατάσταση της πολυετούς –συνήθως– φυτείας, που δεν ξεπερνά τα 300 – 600 ευρώ/στρέμμα, οι άλλες δαπάνες για τις καλλιεργητικές φροντίδες (λίπανση, άρδευση, ξεβοτάνισμα) είναι σχετικά μικρές, τότε οι καθαρές απολαβές, σε σύγκριση με άλλα γεωργικά προϊόντα, είναι πολύ υψηλότερες.

• Πίνακας 1. Ενδεικτικές τιμές ξηρής δρόγης και αποδόσεις καλλιεργούμενων ΑΦΦ.

Φυτό	€/kg	Φυτικό μέρος	Απόδοση Kg/στρέμμα	Έσοδα μεικτά €/στρέμμα
Melissa officinalis(μελισσόχορτο)	10	φύλλο	400	4.000
Rosmarinus officinalis(δενδρολίβανο)	5	φύλλο	300	1.500
Origanum vulgare (ρίγανη)	8	φύλλο	120	960
Ocimun basilicum(βασιλικός)	7,5	φύλλο	400	3.000
Chamomilla matricaria (χαμομήλι)	10	άνθος	100	1.000
Salvia officinalis(φασκόμηλο)	7,5	φύλλο	400	3.000
Mentha piperita (μέντα)	10	φύλλο	300	3.000
Sideritis sp. (τσάι του βουνού)	8	φύλλο	120	960
Lavandula angustifolia(λεβάντα)	10	άνθος	200	2.000
Origanum dictamnus(δίκταμος)	8	φύλλα	200	1.600
Thymus vulgaris (θυμάρι)	7,5	φύλλο	400	3.000
Satureja hortensis(θρούμπι)	6,5	φύλλο	400	2.800
Origanum majorana (μαντζουράνα)	7	φύλλο	200	1.400

Οι απολαβές αυτές γίνονται ακόμα μεγαλύτερες εάν οι παραγωγοί προχωρήσουν οι ίδιοι στη μεταποίηση, δηλαδή στην απόσταξη ή την εκχύλιση των προϊόντων τους. Τα αιθέρια έλαια και τα υδατικά εκχυλίσματα των ΑΦΦ είναι επίσης περιζήτητα όχι μόνο από τους κλάδους των τροφίμων, φαρμάκων κ.λπ., αλλά και από τη σύγχρονη κτηνοτροφία και τη βιολογική γεωργία ως φυσικά αντιβιοτικά και ως αβλαβή φυτοπροστατευτικά, χάρη στις ευρέως φάσματος αντιμικροβιακές και εντομοαπωθητικές-εντομοκτόνες ιδιότητές τους. Η επένδυση προς αυτήν τη μεταποίηση δεν απαιτεί ιδιαίτερα μεγάλα κεφάλαια.

Αξίζει να τονιστεί ότι οι τιμές πώλησης αιθερίων ελαίων διεθνώς είναι υψηλές και εξαρτώνται από την προσφορά και τη ζήτηση. Για παράδειγμα, το περασμένο φθινόπωρο, οι τιμές για το αιθέριο έλαιο της λεβάντας κυμάνθηκαν από 20 έως 100 ευρώ το λίτρο, ανάλογα με την ποιότητα.

Ως πρώτη ποιότητα θεωρείται το αιθέριο έλαιο της λεβάντας του οποίου τα ποσοστά σε καμφορά και ευκαλυπτόλη είναι σχεδόν μηδενικά. Επίσης, αναφέρεται ότι τα καλύτερα αποτελέσματα της λεβάντας τα έχουμε όταν αυτή καλλιεργείται σε υψόμετρο άνω των 800 μέτρων. Επιπλέον, ακόμη και η συσκευασία επιβαρύνει την τιμή του τελικού προϊόντος.

Στον παρακάτω πίνακα (Πίνακας 2) βλέπουμε πόσο αλλάζει η τιμή του αιθερίου ελαίου της μέντας, του μελισσόχορτου και του βασιλικού, όταν η ποσότητα διαφοροποιείται από τα 100 mL στο ένα λίτρο (1L) .Το μελισσόχορτο έχει την υψηλότερη τιμή , η οποία πλησιάζει τα 5.000 ευρώ το λίτρο. Αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή η απόδοση του φυτού αυτού σε αιθέριο έλαιο είναι μικρή, και κυμαίνεται μεταξύ 0,2%-0,3% .

Πίνακας 2: Ενδεικτικές τιμές (σε ευρώ) αιθερίων ελαίων που εισάγονται στην Ελλάδα.

Αιθέριο έλαιο	100 mL	500 mL	1 L
Μέντα*	19,74	92,71	171,68
	62,39	292,95	542,51
Μελισσόχορτο*	31,15	146,27	270,87
	194,14	911,62	1688,19
	537,46	2523,70	4673,51
Βασιλικός	38,97	182,99	338,88

* Η διαφορά στην τιμή οφείλεται στην ανομοιογένεια των προϊόντων (καθαρότητα, σύσταση κ.λπ.).

Οι αρμόδιοι κεντρικοί φορείς, πέρα από τα πολύ γενικά προγράμματα, πρέπει να προχωρήσουν σε ένα συγκεκριμένο και πολύ φιλόδοξο στρατηγικό σχέδιο ανάπτυξης της παραγωγής ΑΦΦ, σε κάθε περιφέρεια, στηρίζοντας ουσιαστικά τη δημιουργία ομάδων παραγωγών – μεταποιητών από την εγκατάσταση της φυτείας, με ντόπιο γενετικό πολλαπλασιαστικό υλικό, μέχρι τη μεταποίηση και την προώθηση εξαγωγής. Με αυτόν τον τρόπο, η καλλιέργεια των ΑΦΦ μπορεί να εξελιχθεί σε έναν πρώτης τάξεως δυναμικό κλάδο της ελληνικής γεωργίας. Μπορεί, επίσης, να βοηθήσει στην ανάπτυξη μεταποιητικών επιχειρήσεων και να συμβάλλει στη συγκράτηση του νέου πληθυσμού στην ύπαιθρο.

Η μεταποίηση ζητάει τα ελληνικά βότανα

Τη σαφή προτίμηση της εγχώριας μεταποίησης στις ελληνικές καλλιέργειες αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών επιβεβαιώνουν στελέχη ορισμένων από τα μεγαλύτερα brands του χώρου. Tην ίδια στιγμή, όμως, διαπιστώνουν έλλειμμα ως προς την πιστοποίηση της ελληνικής προέλευσης του πολλαπλασιαστικού υλικού.

Η APIVITA, σύμφωνα με τον Κωνσταντίνο Γαρδίκη, διευθυντή του Τμήματος Επιστημονικών Υποθέσεων της εταιρείας, προμηθεύεται το 90% της πρώτης ύλης που μεταποιεί από την εγχώρια παραγωγή και οι εισαγωγές της εταιρείας περιορίζονται σε κάποια πολύ λίγα είδη, που δεν υπάρχουν στην Ελλάδα.

Αντίστοιχα, ο Γιώργος Σταυρόπουλος, γεωπόνος Έρευνας και Ανάπτυξης της ΚΟΡΡΕΣ, αναφέρει ότι η εταιρεία προμηθεύεται «μόνο ελληνικής καλλιέργειας πρώτη ύλη» και ότι εισάγει μόνο έτοιμα εκχυλίσματα «σε κάποια είδη φυτών που δεν μας ενδιαφέρει να καλλιεργήσουμε εδώ, όπως είναι κάποια τροπικά είδη και κάποια ελάχιστα που κρατάμε από παλιότερα, πριν κάνει την έναρξή του ο τομέας των εκχυλίσεων εδώ». Διαβεβαιώνει, μάλιστα, ότι σε ό,τι αφορά την ΚΟΡΡΕΣ, «δεν μας ενδιαφέρει να δουλέψουμε φυτά που δεν είναι συνδεδεμένα με την πλούσια ελληνική φύση».

Περιορισμένη η καλλιέργεια ενδημικών ειδών

Παρά το γεγονός, ωστόσο, ότι στη χώρα ενδημούν περισσότερα από 150 είδη ΑΦΦ, παρατηρείται μια συγκέντρωση της συστηματικής καλλιέργειας στον κλάδο σε ελάχιστα από αυτά, που αποτιμάται σε μονοψήφιο αριθμό ειδών.

Ο κ. Γαρδίκης διαπιστώνει ότι «η στροφή σε νέα είδη είναι πάρα πολύ αργή. Διακρίνω έναν σχετικό συντηρητισμό. Εμείς βάζουμε κάποια νέα είδη με πιλοτικές καλλιέργειες δικές μας, γιατί είναι δύσκολο να βρει κανείς κάτι τέτοιο εκτός των εμπορικών ποικιλιών». Επισημαίνει ότι η APIVITA προσπαθεί να ενθαρρύνει τους καλλιεργητές να μπουν σε νέα είδη που χρειάζεται η μεταποίηση, ωστόσο, γεγονός είναι πως υπάρχει μια καθυστέρηση στην Ελλάδα όσον αφορά αυτό το θέμα. Δίνοντας τη δική του εξήγηση για αυτό, τόνισε πως «η ελληνική χλωρίδα διαθέτει 1.490 ενδημικά φυτά, από τα οποία τουλάχιστον το 15% είναι ΑΦΦ, και από αυτά αξιοποιούνται τα… πέντε. Την ίδια στιγμή, έχουμε εμβληματικά ενδημικά φυτά που έχουν έγκριση από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων να κυκλοφορήσουν ως φυτικά φάρμακα, κάτι το οποίο δεν έχει αξιοποιηθεί, ούτε από τους παραγωγούς ούτε από μεγαλύτερες εταιρείες. Όλα αυτά δείχνουν καθαρά πως υπάρχει σε μεγάλο βαθμό έλλειμμα τόλμης και επιχειρηματικότητας».

Από την πλευρά του, ο κ. Σταυρόπουλος εκτιμά πως ο περιορισμός της καλλιέργειας σε συγκεκριμένα είδη συνδέεται με τη μεγαλύτερη ζήτηση που παρουσιάζουν από άποψη ποσότητας. Σε αντιδιαστολή με την ποσότητα που «ενθαρρύνει» συγκεκριμένα είδη, αναφέρει ότι «εμείς, στην ΚΟΡΡΕΣ, επιδιώκοντας να έχουμε μια μεγάλη γκάμα προϊόντων, ανταποκρινόμενοι στις ανάγκες της αγοράς, είμαστε αναγκασμένοι να πάμε σε πολλά διαφορετικά είδη αρωματικών και φαρμακευτικών φυτών για να καλύψουμε όλο το εύρος των αναγκών μας. Επενδύοντας στη διαφορετικότητα, στην εντοπιότητα των ειδών και στην ποιότητά τους, δεν τίθεται θέμα μαζικής ποσότητας, όπως για μια εταιρεία που διαχειρίζεται τόνους. Εμείς για κάποια εκατοστή κιλά που θέλουμε από κάθε είδος, μπορούμε να επικεντρώσουμε σε μία ή δύο περιοχές και να δουλέψουμε πάνω στην ποιότητά του. Έχουμε αυτήν την ευχέρεια, καθώς και να επενδύσουμε στην έρευνα που απαιτεί το να εισάγεις μια νέα συστηματική καλλιέργεια.

Μια εταιρεία κατά βάση εμπορική δεν έχει αυτήν την ευχέρεια». Από αυτή την άποψη, και στο πλαίσιο της ανάπτυξης της καλλιέργειας ΑΦΦ στη χώρα, ο κ. Σταυρόπουλος βλέπει ως καταλύτη τον ρόλο του δευτερογενούς τομέα και δη της συμβολαιακής γεωργίας στον κλάδο, την οποία εφαρμόζει η ΚΟΡΡΕΣ. «Για να αναπτυχθεί μια καλλιέργεια ή να γίνει μια μεταβολή μιας υπάρχουσας καλλιέργειας, θα πρέπει να είναι εξασφαλισμένη η διάθεση του προϊόντος. Κάτι τέτοιο εξασφαλίζεται μόνο με τη συμβολαιακή γεωργία, δηλαδή με τον δευτερογενή τομέα, ο οποίος θα ζητήσει συγκεκριμένες ποσότητες και είδη και θα επενδύσει πάνω σε αυτά», υπογράμμισε.

Έχουμε εμβληματικά ενδημικά φυτά που έχουν έγκριση από τον Ευρωπαϊκό Οργανισμό Φαρμάκων να κυκλοφορήσουν ως φυτικά φάρμακα, κάτι το οποίο δεν έχει αξιοποιηθεί, ούτε από τους παραγωγούς ούτε από μεγαλύτερες εταιρείες.

Από μια άλλη σκοπιά, αξιοσημείωτη είναι και η εμπειρία του Νότη Καμαριάρη, εκ των ιδρυτών της ΑΝΘΗΡ. Η εταιρεία δραστηριοποιείται στην καλλιέργεια και χονδρική εμπορία αποξηραμένου προϊόντος, μειγμάτων με φαρμακευτικές δράσεις και εκχυλισμάτων, με θεμέλιο λίθο τον Αγροτικό Συνεταιρισμό Καλλιεργητών Αρωματικών, Φαρμακευτικών και Ενεργειακών Φυτών Αιτωλοακαρνανίας (ΑΣΚΑΦΕΦΑ), ενώ αναπτύσσει συνεργασίες με τη μορφή συμβολαιακής με ανεξάρτητους παραγωγούς από άλλες περιοχές. «Εμείς είχαμε δοκμάσει 35 φυτά στα πρώτα πέντε χρόνια. Είδαμε, όμως, ότι αυτό δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμο. Και επειδή οι εταιρείες ζητάνε μεγάλες ποσότητες στο εξωτερικό, όταν έχεις 35 είδη σε 500 στρέμματα, αναγκαστικά μειώνεις πολύ τις ποσότητές σου, σε σχέση με το να έχεις 5 είδη. Λιγότερα είδη και σε μεγαλύτερες ποσότητες είναι πιο εύκολα διαχειρίσιμα, με την έννοια ότι κάθε φυτό έχει τις δικές του ανάγκες, διαφορετική μεταχείριση, καλλιεργητική και μετασυλλεκτική. Έτσι, εστιάσαμε τα τελευταία χρόνια σε επτά είδη, κατ’ εξοχήν ελληνικές ποικιλίες».

Κενά στην πιστοποίηση της προέλευσης σπόρων

Μιλώντας για «ελληνικότητα», ο κ. Καμαριάρης σημειώνει: «Στο θέμα της πιστοποίησης των σπόρων υπάρχει πρόβλημα γενικά στην Ελλάδα. Εάν θέλει κάποιος να βρει πιστοποιημένο σπόρο, δεν είναι εύκολο. Για την ακρίβεια, είναι έως αδύνατον. Εμείς έχουμε πάρει από το ΕΘΙΑΓΕ τα δύο από τα επτά είδη, ρίγανη και δενδρολίβανο. Για τους άλλους απευθυνθήκαμε σε ελβετικές και γερμανικές εταιρείες που εργάζονται πάνω σε αυτό, και ζητήσαμε σπόρο ελληνικό, πιστοποιημένο».

Για το ίδιο θέμα, ο κ. Σταυρόπουλος δηλώνει χωρίς περιστροφές ότι η πιστοποίηση της ελληνικότητας του σπόρου παρουσιάζει κενά στη χώρα. «Πράγματι, δεν είμαστε 100% σίγουροι για όλα τα αρωματικά φυτά που καλλιεργούνται στην Ελλάδα, ότι το πολλαπλασιαστικό υλικό προέρχεται από εδώ» μας είπε, δίνοντας έμφαση στην ανάγκη εμπλοκής του δημόσιου τομέα, και δη του ΕΛΓΟ-Δήμητρα, για την πιστοποίηση και την επισήμανση της προέλευσης και του τελικού προϊόντος.

Το μέλλον των Αρωματικών & Φαρμακευτικών Φυτών

Καλλιέργειες που ανταποκρίνονται στις απαιτήσεις των διεθνών προδιαγραφών είναι, κατά την άποψη του κ. Γαρδίκη, προϋπόθεση, προκειμένου η στροφή προς τα αρωματικά και φαρμακευτικά, για την οποία γίνεται λόγος τα τελευταία χρόνια, να μην εξελιχθεί σε… παροδική μόδα.

Όπως αναφέρει χαρακτηριστικά, «υπάρχει ένας γενικότερος “θόρυβος” ότι τα ΑΦΦ είναι ο… νέος χρυσός της ελληνικής φύσης, έχουμε δει να δημοσιεύονται διάφοροι ισχυρισμοί γύρω από αυτό τελευταία, οι οποίοι ισχύουν μεν, ως έναν βαθμό δε. Από εκεί και πέρα, αυτό που δεν γνωρίζουν πολλοί καλλιεργητές, κι εμείς το βλέπουμε μέρα με τη μέρα, είναι ότι το να πάρεις ένα χωράφι και να το μετατρέψεις σε μια επιχείρηση η οποία θα μπορέσει να σταθεί στα διεθνή ύδατα –γιατί για οτιδήποτε άλλο συζητήσουμε δεν έχει ουσιαστικά κανένα νόημα, εάν μιλάμε για εμπορία Β2Β ή Β2C– πρέπει να είναι μια επιχείρηση διεθνών στάνταρντ.

Αυτή η τάση μέσα στην κρίση, της “επιστροφής στη φύση”, στη σύγχρονη αγορά δεν μπορεί να αποδώσει, παρά μόνο εάν κάποιος καλλιεργήσει πραγματικά επιστημονικά, να έχει επιστήμονες, ειδικούς συμβούλους κ.ο.κ. Είμαι βέβαιος ότι με τέτοιες προδιαγραφές δεν μπορεί να μην επιτύχει». Ενδεικτικό είναι ότι, σύμφωνα με τον κ. Γαρδίκη, ένα από τα σημαντικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι υπεύθυνοι της Apivita στην αναζήτηση πρώτης ύλης σχετίζεται με την έλλειψη πιστοποιητικών διασφάλισης της ποιότητας του τελικού προϊόντος από την πλευρά των καλλιεργητών. Εκτιμά ότι το θέμα είναι λιγότερο νομοθετικό και περισσότερο θέμα νοοτροπίας και εκπαίδευσης, πολλώ δε μάλλον, «μιλώντας για φυτά που έχουν φαρμακολογική δράση και άρα μπορεί να είναι πολύ κοντά με μια πιθανή τοξική δράση. Αυτή η φαρμακολογική δράση πρέπει να είναι πολύ συγκεκριμένη και ποσοτική».

Σε ό,τι αφορά τη συμβολαιακή, στην οποία στηρίζει αποκλειστικά τις συνεργασίες της η ΚΟΡΡΕΣ, το στέλεχος της APIVITA εκφράζει μια διαφοροποιημένη άποψη. Η τελευταία αξιοποιεί και τη συμβολαιακή, αλλά και μορφές «γενικότερης συνεργασίας, όχι τόσο δεσμευτικής όπως της συμβολαιακής γεωργίας, γιατί είναι πολλοί καλλιεργητές οι οποίοι δεν θέλουν να δεσμευτούν, με την έννοια ότι μπορούν να απευθυνθούν στο εξωτερικό και να διαθέσουν τα προϊόντα τους, πιθανώς και σε καλύτερες τιμές απ’ ό,τι στην Ελλάδα. Ανά περίπτωση βρίσκουμε και ειδικούς όρους συνεργασίας, ώστε να καλύπτονται και οι δύο πλευρές», μας είπε ο κ. Γαρδίκης. Ο ίδιος διακρίνει ότι «περισσότερο λειτουργικό για καλλιεργητές που έχουν μεγάλες εκτάσεις να διαθέσουν ένα ποσοστό σε χονδρική πώληση Β2Β, ενδεχομένως και συμβολαιακά, αλλά όχι απαραίτητα, και να έχουν και ένα ποσοστό του αγρού τους να το συσκευάσουν, να κάνουν ένα κομμάτι πιο λιανικό. Αυτό συμφέρει περισσότερο τους ίδιους τους παραγωγούς, με την προϋπόθεση ότι είναι ανώτερης ποιότητας το προϊόν».

Πρόγραμμα εκπαίδευσης από την APIVITA

Η APIVITA, μέσω της θυγατρικής της APIGAIA, που δραστηριοποιείται στον πρωτογενή τομέα, «τρέχει» ήδη από τον προηγούμενο μήνα, σε συνεργασία με το Ίδρυμα Νιάρχος, το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο της Αθήνας και καταξιωμένους καλλιεργητές, ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης 20 επίδοξων καλλιεργητών. Το πρόγραμμα εστιάζει στις πολύ σύγχρονες τεχνικές καλλιέργειας, αλλά και στην εμπορική αξιοποίησή τους και στον τρόπο με τον οποίο μπορούν να μεταποιήσουν το προϊόν. «Πρόκειται για ένα ολοκληρωμένο πακέτο εκπαίδευσης, ώστε τελειώνοντας κάποιος το πρόγραμμα να ξέρει πολύ καλά να γίνει επιχειρηματίας αγρότης. Μιλάμε για τη νοοτροπία των άριστων πρακτικών καλλιέργειας και κατ’ επέκταση της εμπορικής αξιοποίησης της καλλιέργειας», σημειώνουν οι άνθρωποι της εταιρείας.

Κοινωνικά κριτήρια από την ΚΟΡΡΕΣ

Με τα ελληνικά βότανα να τίθενται στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος της ΚΟΡΡΕΣ, η εταιρεία εστιάζει στην έρευνα και στην παροχή κινήτρων για τις βιολογικές καλλιέργειες. Σε συνεργασία με το εργαστήριο βιολογικής γεωργίας του Γεωπονικού Πανεπιστημίου της Αθήνας, αναζήτησε της καταλληλότερες περιοχές για την καλλιέργεια επιλεγμένων βοτάνων, που διακρίνονται για τη μοναδικότητα της δράσης τους. Μεταξύ των κριτηρίων επιλογής των συνεργασιών της, στο πλαίσιο της συμβολαιακής γεωργίας, η ΚΟΡΡΕΣ έχει εντάξει και κοινωνικά κριτήρια. Σε αυτό το πλαίσιο η εταιρεία συμπράττει με το ΚΕΘΕΑ Ιθάκη στη Θεσσαλονίκη για τη βιολογική καλλιέργεια αχίλλειας, καθώς και με τις Αγροτικές Φυλακές Αγιάς Χανίων, για τη βιολογική καλλιέργεια βασιλικού.

ΤΟ ΔΙΑΒΑΣΑΜΕ ΕΔΩ >>>http://www.ypaithros.gr/ekdoseis/aromatika-farmakeutika-fita-stin-ellada/